اغلاط
/~aqlAt/
لغت نامه دهخدا
اغلاط. [ اِ ] ( ع مص )در غلط افکندن کسی را. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). غلط کردن. ( غیاث اللغات ). در غلط افکندن. ( از تاج المصادر بیهقی ). بغلط افکندن : اغلطه ؛ اوقعه فی الغلط. ( از اقرب الموارد ). مُغالَطَة. ( از اقرب الموارد ). در غلط انداختن. ( یادداشت بخط مؤلف ).
فرهنگ فارسی
( اسم ) جمع غلط خطاها اشتباهها .
در غلط افکندن کسی را غلط کردن .
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید