اغثاء
لغت نامه دهخدا
اغثاء. [ اِ ] ( ع مص ) برهم گرد آوردن سیل گیاه چراگاه را و بدمزه ساختن و درشورانیدن آن را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). غثا آوردن سیل و برهم گرد آوردن سیل گیاه چراگاه را و بدمزه ساختن و درشورانیدن آن را. ( آنندراج ). روی هم آوردن سیل چراگاه را و شیرینی آن را بردن : اغثی السیل المرتع؛ جمع بعضه الی بعض و اذهب حلاوته. ( از اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید