اغتم. [ اَ ت َ ] ( ع ص ) آنکه سخن پیدا نتواند گفت. ج ، غُتم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آنکه سخن هویدا نگوید. ج ، غتم. ( مهذب الاسماء نسخه خطی ). آنکه سخن ناپیدا گوید. ( یادداشت بخط مؤلف ).آنکه هیچ چیز را بفصاحت نیارد. یقال : رجل اغتم و قوم غتم و اغتام و امراءة غتماء. ( از اقرب الموارد ).
