اغتطاء

لغت نامه دهخدا

اغتطاء. [ اِ ت ِ ( ع مص ) پوشیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).پنهان کردن : اغتطی اغتطاءً؛ استتر. ( از اقرب الموارد ). تَغَطّی. ( اقرب الموارد ). و رجوع به تغطی شود.

پیشنهاد کاربران