اغاز کردن

فردوسی .
که گر مغزبودیت با خال خویش
نکردی چنین جنگ را دست پیش .
فردوسی .
کنون گر تو این را کنی دست پیش
منت بنده ام واین سرافراز خویش .
فردوسی .
تو کردی بدین داوری دست پیش
کنون بازگشتی ز گفتار خویش .
فردوسی .
تو کردی همه جنگ را دست پیش
سپه را تو برکندی از جای خویش .
فردوسی .
ورایدون که پیران کند دست پیش
نخواهد سپه یاور از شاه خویش .
فردوسی .
ورایدون که پیران از آن گفت خویش
نگردد کند جنگ را دست پیش .
فردوسی .
وگر خیل بدخواه از آن تو بیش
نباید بکینه کنی دست پیش .
اسدی .
|| کنایه از دریوزه و گدائی کردن . ( آنندراج ) . دست پیش آوردن . دست کشی کردن .

وزآن پس به شادی و می دست برد
جهان را نمود او بسی دستبرد.
فردوسی.
دگر آنکه روزش بباید شمرد
بکار بزرگ اندرون دست برد.
فردوسی.
گاه کوه بیستون و گنج بادآور زنند
گاه دست سلمکی و پرده ٔ عشرا برند.
ضمیری ( از حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ) .
اگر دست کشتن برم روز کار
بسی بایدم رنج در روزگار.
اسدی.
بگیتی بجز دست نیکی مبر
که آید یکی روز نیکی ببر.
اسدی.
چو بشنید ازاین سان سپهدار گرد
فرستاده را دست دشنام برد.
اسدی.
دست بجنگ بردند و زن و بچه و چیزی که بدان میرسیدند گسیل می کردند. ( تاریخ بیهقی ) . چون وی گذشته شد میدان فراخ یافت و دست بتوفیر لشکر برد. ( تاریخ بیهقی ) . مطربان ترمد و زنان پای کوب و طبل زن افزون سیصد تن دست بکار بردند. ( تاریخ بیهقی ص 239 ) . مجلس شراب جای دیگر آراسته بودند آنجای شدیم تکلفی دیدم فوق الحد و الوصف ، دست بکار بردیم. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 142 ) . ندیمان بنشستند و دست به شراب بردندو دوری چند بگشت. ( تاریخ بیهقی ) . دست به زاری کردن و گریستن برد. ( تاریخ بیهقی ) . تا به حدود طیسفون. . . رفتند و دست به غارت و قتل بردند. ( فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 75 ) . دست تناول آنگه به طعام برند که متعلقان و زیردستان بخورند. ( گلستان سعدی ) .
به خون کسی چون اجل برد دست
قضا چشم باریک بینش ببست.
سعدی.