اعینه

لغت نامه دهخدا

( اعینة ) اعینة. [ اَ ی ِ ن َ ] ( ع اِ ) ج ِ عیان. آهنی است در متاع فدان. عُیُن. ( منتهی الارب ). رجوع به عیان شود.

پیشنهاد کاربران