اعیس

لغت نامه دهخدا

اعیس. [ اَ ی َ ] ( ع اِ ) شتر سپید سرخ موی. ج ، عیس. ( ناظم الاطباء ). یکی از عیس ، یعنی شتران سپید سرخ موی. مؤنث : عیساء. ( منتهی الارب ). از رنگهای شتران هرگاه سپیدی رنگ مخلوط باشد و به اشقر بزند، آنرا اعیس گویند و مؤنث آن عیساء است. ( از صبح الاعشی ج 1 ص 33 ).

پیشنهاد کاربران