اعیرج

لغت نامه دهخدا

اعیرج. [ اُ ع َ رِ ] ( ع اِ ) مار خبیث که رقیه نپذیرد و مانند افعی برجهد. ج ، اعیرجات. ( ناظم الاطباء ). مار که افسون نپذیرد و برجهد بر مردم. ج ، اعیرجات. ( مهذب الاسماء نسخه خطی ). مصغراً ماری است خبیث که رقیه نپذیرد و مانند افعی برجهد. قال اللیث : لایؤنث. ج ، اعیرجات. ( منتهی الارب ). || تصغیر اعرج. لنگ.

پیشنهاد کاربران