اعیاض

[ویکی فقه] اَعْیاص ، عنوان چند تن از خاندان اموی فرزندان امیة الاکبر بن عبد شمس بن عبد مناف می باشد.
مادر آنان آمنه ، دختر اَبان بن کلیب بن ربیعه است . نام ایشان در منابع گوناگون ، کمابیش متفاوت آمده است که مهم ترین آنان ، اینهاست : عاص (عاصی )، ابوالعاص (ابوالعاصی )، عیص ، ابوالعیص و عُوَیص ابن حزم ابوعمرو را نیز در شمار اعیاص آورده است . از این میان ، از عیص و عویص و ابوالعیص فرزندانی باقی نمانده است به ابوالعاص لقب «امین » داده ، و او را از حکما و شعرای قریش دانسته اند.
نسب
گویند وی ندیم قیس بن عدی بوده است . از مهم ترین کسانی که به ابوالعاص نسب می برند، عثمان بن عفان ، خلیفه سوم و مروان بن حکم ، سر سلسله مروانیان را می توان نام برد. از آن جا که نسب ابوسفیان و فرزندانش به گروه دیگری از خاندان اموی موسوم به «عنابس » می رسد، میان این دو گروه (اعیاص و عنابس ) و هواخواهان ایشان رقابت و اختلاف سختی بر سر خلافت و تفضیل و تقدم بر دیگری وجود داشته است .
نوادگان
برخی از نوادگان اعیاص در عهد پیامبر (ص ) و پس از آن عهده دار اموری شدند و یا در غزوات و فتوحات به شهادت رسیدند. برخی از اینان نیز چون حکم بن ابی العاص در مخالفت با پیامبر (ص ) شهرت یافتند.