اعوان فعلی

[ویکی فقه] اعوان فعلی یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای افعال مکمل تاثیر خطابه و خارج از آن است.
برای تکمیل تاثیر حجت اقناعی یا خطابه از اموری خارج از خطابه کمک گرفته می شود که «اعوان» نام دارد. اعوان به لحاظ نقش گفتار یا کردار در آن به اعوان قولی و اعوان فعلی تقسیم می شود. هر یک از این دو ممکن است به یکی از دو وجه ذیل تحقق یابد: ۱. بدون به کار بردن حیله و صناعت، مانند استشهاد به شهود یا خط و امضا، چک، اسناد رسمی و… که «نصرت» نام دارد.۲. با به کار بردن حیله و صناعت، مانند ایجاد رقت و… در شنونده تا وی را آماده پذیرش کند که به آن «استدراجات» گفته می شود. بیشتر منطق دانان تنها به تقسیم اعوان به استدراجات و نصرت اکتفا کرده و به تقسیم آن به اعوان فعلی و اعوان قولی اشاره ای نکرده اند.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: (۱) خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس.
۱. ↑ مظفر، محمدرضا، المنطق، ص۴۲۴.
...