اعواص. [ اِع ْ ] ( ع مص ) دشوار کردن کار بر خصم. ( از منتخب از غیاث اللغات ). درپیچان نمودن کار بر خصم. یعدی بالباء. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). کار بر خصم دشخوار فراگرفتن. ( تاج المصادر بیهقی ). درپیچاندن دشمن را درکارش و درآوردن او را در آنچه درنیابد. ( از اقرب الموارد ). || درآوردن حجتهای دشوار بر کسی : اعوص علیه اعواصاً؛ درآورد بر وی... ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). بدرآوردن حجتهای مشکل که از آن نتوان درآمدن : اعوص علی فلان ؛ ادخل علیه من الحجج ما عسر مخرجه منه. ( از اقرب الموارد ). || سخن دشوارمعنی آوردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). سخن سخت دشوار آوردن. ( از اقرب الموارد ). || غامض ساختن منطق : اعوص فی المنطق ؛ غمضه. ( از اقرب الموارد ).
