اعمی دل

لغت نامه دهخدا

اعمی دل.[ اَ ما دِ ] ( ص مرکب ) کوردل. بی بصیرت :
اهل دنیا زآن سبب اعمی دلند
شارب شورابه آب وگلند.

مولوی.

( صفت ) کوردل کورباطن .
کور دل . بی بصیرت

کور دل
نادان
بی بصیرت
جاهل
می رود در ره نداند منزلی
گام ترسان می نهد اعمی دلی
✏ �مولانا�