اعلیلاء. [ اِ] ( ع مص ) بلند برآمدن. || بلندقدر شدن. ( منتهی الارب ). || برآمدن بر چیزی : اعلولاه اعلیلاءً؛ صعده. ( از اقرب الموارد ). برآمدن بر آن : اعلولاه ؛ برآمد آن را. ( از ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ).
