اعلیط. [ اِ ] ( ع اِ ) شاخ برگ ریخته. ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( منتهی الارب ). شاخ و تنه که برگ آن ریخته باشد. ( از اقرب الموارد ). || غلاف بار مرخ که به پوست باقلی ماند یا برگ آن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). پوستی که میوه مرخ سرخ را فراگرفته و به پوست باقلا ماند. برگ مرخ سرخ. ج ، اعالیط. ( از اقرب الموارد ). || نشان پهنای گردن شتر. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). نشانی در پهنای گردن شتر. ( از اقرب الموارد ).
