اعلان استقلال اندونزی ( اندونزیایی: Proklamasi Kemerdekaan Indonesia ) طی اعلامیه ای در روز جمعه ۱۷ اوت ۱۹۴۵ در ساعت ۱۰ صبح خوانده شد. با این اعلامیه، شروع مقاومت سیاسی و نظامی در برابر نیروهای هلندی و غیرنظامیان طرفدار هلند، اعلام شد و تا زمانی که هلند در سال ۱۹۴۹ رسماً به استقلال اندونزی اعتراف کرد، ادامه داشت.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۲۰۰۵، هلند اعلام کرد که تصمیم گرفته روز ۱۷ اوت ۱۹۴۵ را به عنوان تاریخ استقلال دفاکتو اندونزی بپذیرد. در سال ۲۰۱۳، سوکوتیو، تاریخدان اندونزیایی، در مصاحبه ای از دولت هلند خواست تا رسماً استقلال کشورش در تاریخ ۱۷ اوت ۱۹۴۵ را تأیید کند. سازمان ملل متحد که در این درگیری دخالت داشت تاریخ ۲۷ دسامبر ۱۹۴۹ را رسماً به عنوان روز استقلال اندونزی اعلام کرد.
این سند توسط احمد سوکارنو که با نوشتار قدیمی هلندی به نام سوئه کارنو امضا می کرد امضا شد و محمد حتا که به عنوان معاون رئیس جمهور انتخاب شد نیز روز بعد ( در ۱۷ اوت ۱۹۴۵ ) آن را امضا کرد.
پیش نویس اطلاعیه، در شب ۱۶ اوت توسط سوکارنو، حتا و سوباردیو، در خانه معاون دریادار مائه دا مینورو تاداشی تهیه شد. این خانه هم اکنون موزه اعلامیه استقلال اندونزی است. نسخه اصلی اعلامیه استقلال اندونزی توسط سیوتی ملیک تایپ شد. مائه دا در آن زمان در طبقه بالا در حال استراحت بود. او با ایده استقلال اندونزی موافق بود و خانه اش را برای تهیه این اطلاعیه در اختیار این گروه قرار داده بود.
در حالی که آماده سازی رسمی اعلامیه و اعلان استقلال رسمی این موضوع، چند ماه پیش به دقت برنامه ریزی شده بود، تاریخ رسمی اعلام تقریباً به طور ناخواسته با تسلیم بدون قید و شرط ژاپن به متفقین در ۱۵ اوت ۱۹۴۵ پس از بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی مصادف شد.
این رویداد تاریخی با فشار چند فعال جوان رادیکال مانند آدم مالک و جلال صالح به سوکارنو و محمد حتا برای اعلام استقلال بوقوع پیوست. تمام احزاب که در لحظات تاریخی این رویداد شرکت داشتند، با راه حل مصالحه موافقت کردند که تنها سوکارنو و محمد حتا متحدا «به نام ملت اندونزی» این بیانیه را امضا کنند.
پیش نویس سند اعلامیه استقلال در شب ۱۶ اوت ۱۹۴۵ تهیه شد.
Kami, bangsa Indonesia, dengan ini menjatakan kemerdekaan Indonesia.
Hal2 jang mengenai pemindahan kekoeasaan d. l. l. , diselenggarakan dengan tjara saksama dan dalam tempoh jang sesingkat - singkatnja
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۲۰۰۵، هلند اعلام کرد که تصمیم گرفته روز ۱۷ اوت ۱۹۴۵ را به عنوان تاریخ استقلال دفاکتو اندونزی بپذیرد. در سال ۲۰۱۳، سوکوتیو، تاریخدان اندونزیایی، در مصاحبه ای از دولت هلند خواست تا رسماً استقلال کشورش در تاریخ ۱۷ اوت ۱۹۴۵ را تأیید کند. سازمان ملل متحد که در این درگیری دخالت داشت تاریخ ۲۷ دسامبر ۱۹۴۹ را رسماً به عنوان روز استقلال اندونزی اعلام کرد.
این سند توسط احمد سوکارنو که با نوشتار قدیمی هلندی به نام سوئه کارنو امضا می کرد امضا شد و محمد حتا که به عنوان معاون رئیس جمهور انتخاب شد نیز روز بعد ( در ۱۷ اوت ۱۹۴۵ ) آن را امضا کرد.
پیش نویس اطلاعیه، در شب ۱۶ اوت توسط سوکارنو، حتا و سوباردیو، در خانه معاون دریادار مائه دا مینورو تاداشی تهیه شد. این خانه هم اکنون موزه اعلامیه استقلال اندونزی است. نسخه اصلی اعلامیه استقلال اندونزی توسط سیوتی ملیک تایپ شد. مائه دا در آن زمان در طبقه بالا در حال استراحت بود. او با ایده استقلال اندونزی موافق بود و خانه اش را برای تهیه این اطلاعیه در اختیار این گروه قرار داده بود.
در حالی که آماده سازی رسمی اعلامیه و اعلان استقلال رسمی این موضوع، چند ماه پیش به دقت برنامه ریزی شده بود، تاریخ رسمی اعلام تقریباً به طور ناخواسته با تسلیم بدون قید و شرط ژاپن به متفقین در ۱۵ اوت ۱۹۴۵ پس از بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی مصادف شد.
این رویداد تاریخی با فشار چند فعال جوان رادیکال مانند آدم مالک و جلال صالح به سوکارنو و محمد حتا برای اعلام استقلال بوقوع پیوست. تمام احزاب که در لحظات تاریخی این رویداد شرکت داشتند، با راه حل مصالحه موافقت کردند که تنها سوکارنو و محمد حتا متحدا «به نام ملت اندونزی» این بیانیه را امضا کنند.
پیش نویس سند اعلامیه استقلال در شب ۱۶ اوت ۱۹۴۵ تهیه شد.
