اعلامیهٔ ۹۵ ماده ای در باب قدرت و اثربخشی آمرزش ( به لاتین: Disputatio pro declaratione virtutis indulgentiarum ) که با عنوان اعلامیهٔ ۹۵ ماده ای شناخته می شود، در سال ۱۵۱۷ میلادی توسط مارتین لوتر به نگارش درآمد که از آن عموماً به عنوان محرک اولیه برای اصلاحات پروتستانی یاد می شود. این اعلامیه سوءاستفاده های مذهبی، خصوصاً مواردی همچون فروش آمرزش نامه را به چالش می کشد.
مارتین لوتر در اعلامیهٔ خود، بر مسائل درون کلیسای کاتولیک همچون غسل تعمید و آمرزش تمرکز می کند. این اعلامیه، با صراحت اعتبار فروش آمرزش گناهان توسط کلیسا را رد می کند و اظهار می دارد که رهایی از گناه در این کلیسا، با داد و ستدهای مالی بدست می آید، نه با ندامت واقعی از گناه. لوتر مدعی است که فروش آمرزش، نقض آشکار هدف اصلی اعتراف، توبه و بخشایش است و به مسیحیان به دروغ گفته شده که آن ها می توانند با خرید آمرزش به پاکی از گناه دست پیدا کنند.
کلیسای ویتنبرگ در آلمان که جزئی از امپراتوری مقدس روم بود و اعلامیهٔ ۹۵ ماده ای از آنجا منتشر شد، بزرگترین مجموعهٔ باقی ماندهٔ آثار مقدس در اروپا را در خود دارد. این آثار توسط فردریک سوّم ساکسونی جمع آوری شدند. در آن زمان ادعا می شد که ستایش اجساد و آثار قدیسین باعث بخشایش و عفو مجازت گناه در برزخ می شود.
در آن زمان یک کشیش معتقد به فرقهٔ دومینیک، با هدف جمع آوری اعانه برای تأمین هزینه های بازسازی کلیسای سنت پیتر در رم که توسط پاپ لئون دهم شروع شده بود، به فروش آمرزش نامه در سرزمین های آلمان اقدام کرد. در آن زمان آلبرت ماینز، اسقف اعظم ماینز در آلمان، برای خرید مقام خود مبلغ زیادی را قرض گرفته بود و بشدت در مضیقه بود. به همین دلیل با شرط دریافت قسمتی از درآمد حاصل از فروش آمرزش نامه، اجازهٔ این کار را در سرزمین های خود صادر کرد. لوتر احساس کرد که باید چنین تقلبی را برای مردمی که اقدام به خرید آمرزش نامه می کنند افشا کند. این افشاگری در مناظره ای که در دانشگاه ویتنبرگ برگزار شده بود انجام شد.
هانس هیلربراند می نویسد که در روز ۳۱ اکتبر ۱۵۱۷ میلادی، لوتر به هیچ وجه قصد جدال با کلیسا را نداشت، بلکه آن را اعتراضی اصولی به رفتار کلیسا می دانست. با این وجود در بخش های مختلف اعلامیه، چالش های محسوسی در ارتباط با کلیسا دیده می شود، خصوصاً در بند ۸۶ام، آنجا که می پرسد: "از آنجا که ثروت کنونی پاپ از ثروت کراسوس ها ( ثروتمندترین افراد ) بیشتر است، چرا او نباید این کلیسای سنت پیتر را به جای پول مؤمنانِ مستمند، با پول خود بسازد؟"
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمارتین لوتر در اعلامیهٔ خود، بر مسائل درون کلیسای کاتولیک همچون غسل تعمید و آمرزش تمرکز می کند. این اعلامیه، با صراحت اعتبار فروش آمرزش گناهان توسط کلیسا را رد می کند و اظهار می دارد که رهایی از گناه در این کلیسا، با داد و ستدهای مالی بدست می آید، نه با ندامت واقعی از گناه. لوتر مدعی است که فروش آمرزش، نقض آشکار هدف اصلی اعتراف، توبه و بخشایش است و به مسیحیان به دروغ گفته شده که آن ها می توانند با خرید آمرزش به پاکی از گناه دست پیدا کنند.
کلیسای ویتنبرگ در آلمان که جزئی از امپراتوری مقدس روم بود و اعلامیهٔ ۹۵ ماده ای از آنجا منتشر شد، بزرگترین مجموعهٔ باقی ماندهٔ آثار مقدس در اروپا را در خود دارد. این آثار توسط فردریک سوّم ساکسونی جمع آوری شدند. در آن زمان ادعا می شد که ستایش اجساد و آثار قدیسین باعث بخشایش و عفو مجازت گناه در برزخ می شود.
در آن زمان یک کشیش معتقد به فرقهٔ دومینیک، با هدف جمع آوری اعانه برای تأمین هزینه های بازسازی کلیسای سنت پیتر در رم که توسط پاپ لئون دهم شروع شده بود، به فروش آمرزش نامه در سرزمین های آلمان اقدام کرد. در آن زمان آلبرت ماینز، اسقف اعظم ماینز در آلمان، برای خرید مقام خود مبلغ زیادی را قرض گرفته بود و بشدت در مضیقه بود. به همین دلیل با شرط دریافت قسمتی از درآمد حاصل از فروش آمرزش نامه، اجازهٔ این کار را در سرزمین های خود صادر کرد. لوتر احساس کرد که باید چنین تقلبی را برای مردمی که اقدام به خرید آمرزش نامه می کنند افشا کند. این افشاگری در مناظره ای که در دانشگاه ویتنبرگ برگزار شده بود انجام شد.
هانس هیلربراند می نویسد که در روز ۳۱ اکتبر ۱۵۱۷ میلادی، لوتر به هیچ وجه قصد جدال با کلیسا را نداشت، بلکه آن را اعتراضی اصولی به رفتار کلیسا می دانست. با این وجود در بخش های مختلف اعلامیه، چالش های محسوسی در ارتباط با کلیسا دیده می شود، خصوصاً در بند ۸۶ام، آنجا که می پرسد: "از آنجا که ثروت کنونی پاپ از ثروت کراسوس ها ( ثروتمندترین افراد ) بیشتر است، چرا او نباید این کلیسای سنت پیتر را به جای پول مؤمنانِ مستمند، با پول خود بسازد؟"
