اعصاء
لغت نامه دهخدا
اعصاء. [ اِ ] ( ع مص ) برآمدن چوب انگور و بار نیاوردن : اعصی الکرم اعصاءً؛ برآمد چوب انگور... ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). بیرون آمدن چوبهای انگور و میوه ندادن آن. ( از اقرب الموارد ). || نافرمانی کردن و جمع کردن گروهی را بر خیر و شر. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید