اعراب بدوی

[ویکی فقه] اعراب بدوی به عرب های صحرانشین، اطلاق شده و دارای ویژگی های خاصی نسبت به منطقه خود می باشند.
"عرب" واژه ای است که برای کلیه عرب ها اعم از شهرنشین (حضری) و بدوی (صحرانشین) به کار می رود، اما واژه "اعراب" تنها به عرب های صحرا نشین اطلاق شده و جمع کلمه عرب نیست. به لحاظ قدمت نیز تقسیم بندی های مختلفی از عرب شده است، از جمله: بائده، عاربه و مستعربه، در قرآن کریم نیز این دو واژه در همین معنا به کار رفته است. «۱۰ بار واژه اعراب و ۱۱مرتبه واژه عربی آمده است.»
محل سکونت
از جمله محل های سکونت عرب، منطقه جزیرة العرب است که به گفته ابن خلدون از سه طرف به دریا منتهی می شود؛ از شرق به دریای فارس، از جنوب به دریای هند و از غرب به دریای سرخ. به دلیل وجود دو اقلیم بیابانی و منطقه آباد در جنوب عربستان
هر چند شرایط اقلیمی صحرا ویژگی های خاصی به زندگی اعراب می بخشد، اما در بین عرب، به ویژه شهرنشینان و بدویان منطقه حجاز، اختصاصات مشترک نیز یافت می گردد که آنها را از ابعاد مختلف می توان مورد بررسی قرار داد.
← قبیله
...