( اعجالة ) اعجالة. [ اِ ل َ ] ( ع اِ ) شیر ناشتاشکن که شبان بیک حلبه در چریدنگاه ناقه پیش از دوشیدن شتران دوشیده باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). شیر کمی که چوپان بهنگام چرا برای خود یادیگری دوشیده باشد. ( از اقرب الموارد ). شیری که بدوشند و بخانه فرستند از پیش. ( مهذب الاسماء نسخه خطی ). عُجالَه. ( اقرب الموارد ). و بدین معنی است : «حسبک من الدنیا مثل عجالة الراکب و اعجالة الحالب ». ( از اقرب الموارد ). شیر ناشتاشکن که ساروان پیش از دوشیدن شتران در مرتع دوشیده باشد. ( یادداشت بخط مؤلف ).
