اعجاز عدم اختلاف در قران

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اعجاز عدم اختلاف در قرآن. عدم اختلاف در اعجاز قرآن یعنی اثبات وحیانی بودن قرآن بر اثر نبود اختلاف و تناقض در آن است.
قرآن کریم برای اثبات الهی بودن خود به عدم اختلاف و تناقض در درون خود تصریح دارد و می فرماید: اگر این کتاب از ناحیه غیر خدا می بود مردم در آن ناسازگاری و ناهمگونی بسیاری می یافتند: «اَفَلا یَتَدَبَّرونَ القُرءانَ ولَو کانَ مِن عِندِ غَیرِ اللّهِ لَوَجَدوا فیهِ اختِلفًا کَثیرا» قرآن، نداشتن هرگونه کجی، انحراف و تناقض را از اوصاف خود می داند: «قُرءانًا عَرَبیًّا غَیرَ ذی عِوَج» و خداوند را به جهت نزول چنین کتابی ستایش می کند: «اَلحَمدُ لِلّهِ الَّذی اَنزَلَ عَلی عَبدِهِ الکِتبَ ولَم یَجعَل لَهُ عِوَجا».
پیشینه تاریخی
گرچه بحث اعجاز به ویژه اعجاز عدم اختلاف، از قرن سوم آغاز شده؛ لیکن ریشه آن به زمان نزول قرآن و دعوت آن به تحدّی باز می گردد.
اقوال در معجزه بودن و نبودن قرآن
دانشمندان علوم قرآنی و مفسران قرآن در اعجاز عدم اختلاف و تناقض بر یک نظر نیستند؛
← گره اول
...

پیشنهاد کاربران

مشاهده یک اختلاف عمده و بنیادی در محتوای قرآن : معرفت حیانی به صورت 《 دنیا - برزخ - آخرت 》 نمی تواند حقیقی و ریشه در حکمت و دانش و قدرت و امر و خواست مطلق و بیکران و حقیقی خدا داشته باشد. چرا نمیتواند؟
...
[مشاهده متن کامل]
پاسخ : زیرا پایان عالم یا حالت برزخ برای هر فرد انسانی در طول این سفر دایره وار دنیوی، مقطعی، نزولی و صعودی محتوای این گیتی یا کیهان و یا این جهان بین دو بهشت برین متوالی یعنی بین مبدء و معاد حقیقی و واقعی ( از دیدگاه علمی و نه دینی ) همیشه عبارت خواهد بود از بسته شدن مجدد نطفه در رحم مادر و بیداری و تولد دوباره ( حدود نُه ماه پس از آن ) در همین دنیا در مداری برتر و آنهم نه فقط یک یا صد و یا هزار و یکبار بلکه دقیقا به تعداد یک هفتم کلیه حلقه های زنجیره دایره وار علت و معلول و یا به بیانی دیگر، به تعداد یک هفتم کلیه مدارات، مراتب یا درجات فراوان تکاملی بین دو حد دنیوی یکی نهایت نقصان و امکان اخس و دیگری نهایت کمال و امکان اشرف دنیوی، از طریق گردش وقوع مهبانگ های هفتگانه بر اثر نوسانات خودکار و متوالی انبساط و انقباض در چارچوب طرح مطلق آفرینش و بر اساس قوانین جاودانه و آئین نامه های اجرایی ثابت و پایدار و تغییر ناپذیر آن. این عالم یا دنیا به شکل این آسمان و زمین و هرآنچه که بین آنهاست، در طول این سفر دایره وار و مقطعی همیشه پس از وقوع مه بانگ های هشتم ( ۸ م ) در یک درجه تکاملی برتر از قبل از نو آفریده خواهد شد. در این زمینه یک نکته مهم تر از کلیه نکات و آن اینکه هیچکدام از افراد انسانی در طی عالم حالت برزخ از پیشگاه، بارگاه و یا درگاه بیکران خدای حقیقی و واقعی، هرگز تقاضای بازگشت به دنیا را نخواهند نمود. چرا ؟ پیدا نمون یا کشف این سوال ( چرا ) به عهده آنانیکه به تصویر ( دنیا - برزخ - آخرت ) اعتقاد و ایمان و امید راسخ و تزلزل ناپذیر دارند و مثل پطروس ( پَی تر اوست ) قبل از طلوع آفتاب و شنیدن سرود صبحگاهی خروس سه بار منکر شاگردی ایسا ( ای سا مخفف این سا به زبان فارسی سومری و آبراهام به معنای شبیه یا مثل و مانند این ) نشوند.

بپرس