اعتلاص. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) علصه گرفتن یعنی چیز مایل به قلت. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). یقال : «اعتلص منه شیئاً؛ ای اخذه علصة بالضم و هو الی القلة و ما هی ». ( منتهی الارب ). کلمه «ما» در جمله «ما هی » برای افاده قلت در قلت باشد. ( از اقرب الموارد ). گرفتن علصه بضم اول از او، یعنی مایل بکمی را که نیست بچیزی. ( از شرح قاموس ).
