اعتلاث

لغت نامه دهخدا

اعتلاث. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) گرفتن آتش زنه از درخت ناشناخته که آتش دهد یا نه. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). آتش زنه از درخت گرفتن بدون آن که بداند آتش افروزد یا نه. ( از اقرب الموارد ). || زوجه خود را اختیار نکردن. ( از اقرب الموارد ). یقال : «فلان غیر معتلث الزناد؛ اذا کان متخیرالزوجة». ( اساس از اقرب الموارد ). و یقال : «فلان یعتلث الزناد؛ اذا لم یتخیر منکحه ». ( از منتهی الارب ). || بهم آمیختن علاثه ( دو چیز بهم آمیخته ). ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران