اعتظال

لغت نامه دهخدا

اعتظال. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) در پی ماده بر زبر یکدیگر رفتن سگان و ملخ و جز آن بگشنی. ( از منتهی الارب ). بردیف شدن ملخها. ( از اقرب الموارد ). بر زبر یکدیگر رفتن سنگها و ملخها از پی ماده. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران