اعتصاب سراسری ونزوئلا در سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۳ تلاشی از جانب ونزوئلایی های مخالف با رئیس جمهور هوگو چاوز بود تا انتخابات ریاست جمهوری دیگری برگزار کنند.
این اعتصاب از ماه دسامبر ۲۰۰۲ آغاز شد و تا فوریه ۲۰۰۳ ادامه داشت ( حدود ۲ ماه ) . دولت بیش از ۱۸۰۰۰ کارمند پترولئوس دی ونزوئلا ( به اختصار: PDVSA ) یا شرکت نفت ونزوئلا، که یک شرکت دولتی نفت و گاز ونزوئلا است را به دلیل «ترک فعل» در جریان اعتصاب اخراج کرد و حکم بازداشت سران گروه های اعتصابی صادر شد.
... [مشاهده متن کامل]
تأثیر اصلی اعتصاب، توقف و اخلال در صنعت نفت بود، به ویژه در پترولئوس دی ونزوئلا، که بزرگ ترین بخش صادرات ونزوئلا را تأمین می کند.
قبل از این اعتصاب، تلاش هایی برای کودتا در آوریل ۲۰۰۲ و یک اعتصاب یک روزه در اکتبر ۲۰۰۲ نیز صورت گرفت.
پس از کودتای آوریل، درگیری در بقیه سال ۲۰۰۲ ادامه یافت. در ۱۴ اوت دادگاه عالی دادگستری چهار افسر نظامی را که در کودتای آوریل دخیل بودند تبرئه کرد. این امر زمینه را برای اقدامات بیشتر ارتش فراهم کرد.
در ۲۱ اکتبر یک اعتصاب سراسری یک روزه ( دو اعتصاب سراسری در دسامبر ۲۰۰۱ و در آوریل 2002 ) با هدف اجبار به استعفای چاوز یا حداقل اعلام انتخابات جدید برگزار شد. در ۲۲ اکتبر ۱۴ نفر از افسران نظامی که به دلیل شرکت در کودتا تعلیق شده بودند، به رهبری ژنرال انریکه مدینا گومز، پلازا فرانسیا در آلتامیرا، محله شرقی کاراکاس را اشغال کردند و آن را «سرزمینی آزاد شده» اعلام کردند. آنها گفتند تا زمانی که چاوز استعفا ندهد، آنجا را ترک نخواهند کرد و از همکاران خود در ارتش خواستند تا علیه دولت قیام کنند.
در اوایل نوامبر، یک درگیری بزرگ بین دولت و معترضان در مرکز شهر کاراکاس روی داد. و در اواسط همان ماه، تیراندازی هایی صورت گرفت که منجر به کشته شدن سه نفر در میدان بولیوار کاراکاس بین پلیس متروپولیتن و گارد ملی شد.
هماهنگ کننده دموکراتیک، به رهبری فدراسیون تجاری ونزوئلا و فدراسیون اتحادیه های کارگری ( CTV ) ، خواستار چهارمین اعتصاب شد، که جدی ترین اعتصاب بود و به عنوان اعتصاب نفتی ونزوئلا در سال ۲۰۰۲–۲۰۰۳ شناخته می شود، که در ۲ دسامبر ۲۰۰۲ آغاز شد. معترضان همچنین روز ۴ دسامبر را روز فراخوان - همه پرسی - دادخواست - جمع آوری امضاء نامیدند. در ۴ دسامبر، کاپیتان نفتکش بزرگ پیلین لئون، که بعداً به نام ملکه زیبایی نامگذاری شد، در کانال کشتیرانی دریاچه ماراکایبو لنگر انداخت و از حرکت خودداری کرد. بقیه ناوگان متشکل از ۱۳ کشتی مربوط به پترولئوس دی ونزوئلا به سرعت به طور مشابه لنگر انداختند. در همین حین مدیریت پترولئوس دی ونزوئلا نیز استعفا داد، که این امر به طور مؤثر صنعت نفت ونزوئلا را فلج کرد.
این اعتصاب از ماه دسامبر ۲۰۰۲ آغاز شد و تا فوریه ۲۰۰۳ ادامه داشت ( حدود ۲ ماه ) . دولت بیش از ۱۸۰۰۰ کارمند پترولئوس دی ونزوئلا ( به اختصار: PDVSA ) یا شرکت نفت ونزوئلا، که یک شرکت دولتی نفت و گاز ونزوئلا است را به دلیل «ترک فعل» در جریان اعتصاب اخراج کرد و حکم بازداشت سران گروه های اعتصابی صادر شد.
... [مشاهده متن کامل]
تأثیر اصلی اعتصاب، توقف و اخلال در صنعت نفت بود، به ویژه در پترولئوس دی ونزوئلا، که بزرگ ترین بخش صادرات ونزوئلا را تأمین می کند.
قبل از این اعتصاب، تلاش هایی برای کودتا در آوریل ۲۰۰۲ و یک اعتصاب یک روزه در اکتبر ۲۰۰۲ نیز صورت گرفت.
پس از کودتای آوریل، درگیری در بقیه سال ۲۰۰۲ ادامه یافت. در ۱۴ اوت دادگاه عالی دادگستری چهار افسر نظامی را که در کودتای آوریل دخیل بودند تبرئه کرد. این امر زمینه را برای اقدامات بیشتر ارتش فراهم کرد.
در ۲۱ اکتبر یک اعتصاب سراسری یک روزه ( دو اعتصاب سراسری در دسامبر ۲۰۰۱ و در آوریل 2002 ) با هدف اجبار به استعفای چاوز یا حداقل اعلام انتخابات جدید برگزار شد. در ۲۲ اکتبر ۱۴ نفر از افسران نظامی که به دلیل شرکت در کودتا تعلیق شده بودند، به رهبری ژنرال انریکه مدینا گومز، پلازا فرانسیا در آلتامیرا، محله شرقی کاراکاس را اشغال کردند و آن را «سرزمینی آزاد شده» اعلام کردند. آنها گفتند تا زمانی که چاوز استعفا ندهد، آنجا را ترک نخواهند کرد و از همکاران خود در ارتش خواستند تا علیه دولت قیام کنند.
در اوایل نوامبر، یک درگیری بزرگ بین دولت و معترضان در مرکز شهر کاراکاس روی داد. و در اواسط همان ماه، تیراندازی هایی صورت گرفت که منجر به کشته شدن سه نفر در میدان بولیوار کاراکاس بین پلیس متروپولیتن و گارد ملی شد.
هماهنگ کننده دموکراتیک، به رهبری فدراسیون تجاری ونزوئلا و فدراسیون اتحادیه های کارگری ( CTV ) ، خواستار چهارمین اعتصاب شد، که جدی ترین اعتصاب بود و به عنوان اعتصاب نفتی ونزوئلا در سال ۲۰۰۲–۲۰۰۳ شناخته می شود، که در ۲ دسامبر ۲۰۰۲ آغاز شد. معترضان همچنین روز ۴ دسامبر را روز فراخوان - همه پرسی - دادخواست - جمع آوری امضاء نامیدند. در ۴ دسامبر، کاپیتان نفتکش بزرگ پیلین لئون، که بعداً به نام ملکه زیبایی نامگذاری شد، در کانال کشتیرانی دریاچه ماراکایبو لنگر انداخت و از حرکت خودداری کرد. بقیه ناوگان متشکل از ۱۳ کشتی مربوط به پترولئوس دی ونزوئلا به سرعت به طور مشابه لنگر انداختند. در همین حین مدیریت پترولئوس دی ونزوئلا نیز استعفا داد، که این امر به طور مؤثر صنعت نفت ونزوئلا را فلج کرد.
