اعترافات

اعترافات (آلبوم آشر). اعتراف ها ( به انگلیسی: Confessions ) آلبومی از هنرمند اهل ایالات متحده آمریکا آشر است که در سال ۲۰۰۴ میلادی منتشر شد.

اعترافات (روسو). اعترافات کتابی است نوشته ژان - ژاک روسو اندیشمند مشهور فرانسوی. این کتاب میان سال های ۱۷۶۵ تا ۱۷۷۰ میلادی نوشته شده و در آن نویسنده تمامی وقایع زندگی خویش را تا سال ۱۷۶۶ نوشته است. روسو در این کتاب به صورت کاملاً شفاف از تمامی وقایع زندگی خویش صحبت کرده است. این کتاب همچنین به ذهنیات روسو از کودکی تا سالهای پایانی عمر می پردازد.
کتاب اعترافات در ایران یک بار در دههٔ ۴۰ توسط رضا مشایخی ( با نام مستعار فرهاد ) و بار دیگر در دههٔ ۷۰ خورشیدی توسط مهستی بحرینی ترجمه شده و انتشارات نیلوفر آن را به چاپ رسانده است.

اعترافات (فیلم). اعترافات ( به ژاپنی: 告白 یا Kokuhaku ) فیلمی ژاپنی در ژانر درام دلهره آور و به نویسندگی و کارگردانی تتسویا ناکاشیما است که براساس رمانی به همین نام اثر میناتو کانائه در سال ۲۰۱۰ تولید شده است. فیلم با واکنش های مثبتی از سوی منتقدان همراه بود و یک موفقیت تجاری محسوب می شد. اعترافات برنده ۳۴مین جایزه آکادمی فیلم ژاپن و ۵۳ومین جایزه روبان آبی شد.
داستان فیلم در مورد یک مادر است که با یک نقشه پیچیده و بی نقص در پی انتقام گیری از نوجوانانی است که باعث مرگ دختر خردسالش بوده اند.

اِعترافات (۲)(Confessiones)
کتابی حسب حال گونه، نوشتۀ ژان ژاک روسو، به زبان فرانسوی، منتشرشده پس از مرگِ مؤلف (بخش نخست، شامل شش دفتر در ۱۷۸۱ و بخش دوم، شامل شش دفتر باقی مانده در ۱۷۸۸). روسو با این باور که اگر آدمی بتواند حقیقت سرشت خود را بی پرده پوشی بیان کند، در تاریخ انسان ها سهیم شده است، به نوشتن کتابی اقدام کرد که به وضوح وضع و حال زندگی درونی و اجتماعی او را، گاه با بی رحمانه ترین بیان، در پرتو ارائۀ مستنداتی از زندگی شخصی همراه با ارجاعات فراوان به مستندات تاریخی عصر خود، بیان می کند. اعترافات، سرشار است از پرده دری ها، چه علیه خود و چه علیه دوستان و هم فکران سابق (شش بخش دوم). روسو اعترافات را در بدترین دورۀ زندگی خود، پس از فرار از زندان و مسافرت به انگلستان و بازگشت مجدد به فرانسه در فقر و مسکنت تمام، نوشت. شش بخش نخست به شرح روزگار کودکی و شش بخش دوم به بیان زندگی مؤلف از جوانی تا پایان عمر اختصاص دارد. به ویژه فقرات بخش دوم بسیار بحث انگیز بوده است. روسو را متهم کرده اند که در فقراتی از این کتاب، با لحنی به دور از ادب و نزاکت، دوستان سابقِ خود را بدنام کرده است. اما اعترافات به همان میزان به سبب صراحت و سادگی بیان نیز ستوده شده است.