اعتدال ربیعی

لغت نامه دهخدا

اعتدال ربیعی. [ اِ ت ِ ل ِ رَ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نقطه اعتدال ربیعی ، رأس الحمل باشد و چون آفتاب بدان جایگاه رسد به بهار شب و روز برابر باشد. ( یادداشت بخط مؤلف ). دایرةالبروج و معدل النهار در دو نقطه با هم تقاطع میکنند، یکی آن که چون آفتاب از آن بگذرد، در قسمت شمالی معدل النهار معین در جهت قطب قرار گیرد و آنرا نقطه اعتدال ربیعی و اعتدال ربیعی گویند، زیرا بدان هنگام شب و روز برابر گردد و در بیشتر بلاد بهار باشد و آنرا نقطةالمشرق و مطلعالاعتدال هم گویند. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ). اعتدال بهاری. رجوع به این کلمه شود.

فرهنگ فارسی

نقطه اعتدال ربیعی راس الحمل باشد و چون آفتاب بدان جایگاه رسد به بهار شب و روز برابر باشد .

فرهنگستان زبان و ادب

[نجوم] ← اعتدال بهاری

پیشنهاد کاربران

بپرس