اعتبار اجتماعی

داگلاس در دفاع از دیدگاه های خود نوشت: «سیستم ها/نظام ها برای انسان ساخته شده اند، نه انسان ها برای سیستم ها. منافع انسان که ساخت و رشد شخصی خود است، بالاتر از همه نظام ها است، اعم از الهیاتی، سیاسی یا اقتصادی. » به باور داگلاس اعتبار دهندگان اجتماعی می خواهند تمدن جدیدی بر اساس «امنیت اقتصادی مطلق» برای فرد بسازند، جایی که «هر کس در زیر درخت انگور و زیر درخت انجیر خود بنشیند و هیچ کس آنها را نخواهد ترساند». به گفته او، «آنچه ما واقعاً از هستی می خواهیم این نیست که در آرمان شهر دیگران قرار بگیریم، بلکه باید در موقعیتی قرار بگیریم که خودمان آرمان شهر خودمان را بسازیم».
ایده اعتبار اجتماعی در دوره میان دوجنگ مورد توجه قابل توجهی قرار گرفت، به طوری که حزب اعتبار اجتماعی آلبرتا به طور خلاصه «گواهی های شکوفایی و رفاه» را بین مردم آلبرتا توزیع کرد. با این حال، داگلاس با توزیع گواهی های رفاه که بر اساس نظریه های سیلویو گزل بود، مخالفت کرد. نظریه اعتبار اجتماعی داگلاس مورد مناقشه و رد اکثر اقتصاددانان و بانکداران قرار گرفته است. اقتصاددان برجسته جان مینارد کینز به ایده های داگلاس در کتاب خود نظریه عمومی اشتغال، بهره و پول اشاره می کند، اما در عوض اصل تقاضای مؤثر را برای توضیح تفاوت در خروجی اقتصادی ( تولید ) و مصرف مطرح می کند.