اعتاب. [ اِ ] ( ع مص ) رضا دادن. || بازگشتن بسوی مسرت کسی از اسائت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). رضا شدن از کسی یعنی رها کردن چیزی را که بدان سبب بر کسی خشم کرده بود و بازگشتن بسوی مسرت کسی بعد از خشم کردن بر او. واصل آن ازاله کردن عتبه ( خشم و سخط ) باشد و همزه اعتاب برای نفی است چنانکه در اشکاه که بمعنی «اَزال َشکایته » است. ( از اقرب الموارد ). یقال «اعتبنی فلان ؛ای عاد الی مسرتی راجعاً عن الاسآءة». ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || خشنود کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( المصادر زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( ترجمان القرآن تهذیب عادل بن علی ). اعتاب. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ عَتَبَه. ( یادداشت مؤلف ).
فرهنگ فارسی
( اسم ) جمع عتبه آستانه ها پاشنه های در . یا اعتاب مقدسه . امکن. مقدسه که زیارتگاه مردم است . جمع عتبه
