اعایه
لغت نامه دهخدا
- اعایه درد پزشکان را ؛ عاجز گشتن آنان از درمان کردن. ( از متن اللغة ).
- اعایه درد پزشک را ؛ عاجز کردن وی را.( از اقرب الموارد ).
- اعایه درد کسی را ؛ مانده کردن و عاجز نمودن بیماری وی را و به نشدن او.
- اعایه کار بر کسی ؛ دشوار شدن کار بر وی. یقال : اعیا علیه الامر. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). اعایه کار بر کسی ( و نباید گفت اعیا به )؛ ناتوان شدن و رهبری نگشتن. ( از متن اللغة ) . اعیاء هم آمده است. رجوع به اعیاء شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید