( اعاهة ) اعاهة. [ اِ هََ ] ( ع مص ) خداوند ستور و کشت آفت رسیده گردیدن : اَعاه َ القوم و اعوهوا بالتصحیح کذلک. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).مال کسی را آفتی رسیدن. ( زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ). اعاهه قوم ؛ رسیدن آفت به مواشی یا کشت و ورز آن.( از اقرب الموارد ). اعاهه و اعواه مرد؛ آفت بمال وی رسیدن. ( از متن اللغة ). اعاهه کشت ؛ آفت بدان رسیدن و تباه کردن آن. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ).
