( اعامة ) اعامة. [ اِ م َ ] ( ع مص ) بی شیر گردانیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). اعامه خدا کسی را؛ بی شیر فروگذاشتن وی را. ( از اقرب الموارد )( از متن اللغة ). || بی شیر شدن. یقال : اعامه اﷲ؛ ای ترکه بغیر لبن فاعام هو. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ). بی شیر بگذاشتن. ( تاج المصادر بیهقی ). || کم شیر گردیدن قوم. ( منتهی الارب ). کم شیر شدن قوم. ( ناظم الاطباء ).اعامه قوم ؛ کم شدن شیر آنان. ( از اقرب الموارد ). || اعامه قوم ؛ هلاک شدن شتران آنان و در نتیجه بدست نیاوردن شیر. ( از متن اللغة ) . || اعامه خانه ؛ گذشتن سالهابر آن. ( از متن اللغة ) .
