اعادی

لغت نامه دهخدا

اعادی. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ اَعْداء. جج ِ عَدُوّ. ( متن اللغة ) ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) :
لکن قومی اصبحوا مثل خیبر
بها داؤها و لاتضر الاعادیا.
نابغه جعدی ( از عیون الاخبار ج 1 ص 219 ).
دشمنان. ( ناظم الاطباء ). دشمنان و اعداء. ( فرهنگ نظام ). دشمنان. ( از منتخب ) ( کنز ) ( غیاث ). ج ِ عدو. دشمنان. ( آنندراج ). ج ِ عدو. ( دهار ) :
به رغم انف اعادی درازعمر بمان
که دزد دوست ندارد که پاسبان ماند.
سعدی.

فرهنگ فارسی

دشمنان، جمع اعدائ
( صفت ) جمع اعدائ جمع الجمع عدو دشمنان .

فرهنگ معین

( اَ ) [ ع . ] ( اِ. ) جِ اعداء. ججِ عدو، دشمنان .

فرهنگ عمید

= عدو

پیشنهاد کاربران

بپرس