اطوع. [ اَطْ وَ ] ( ع ن تف ) فرمانبردارتر و مطیعتر. ( ناظم الاطباء ). طائعتر: ماخلق شیئاً الا هو اطوع من بنی آدم. ( حدیث ). ارخصها لحماً و اطوعها اهلاً. ( مافروخی در صفت اصفهان ).- امثال : اطوع من ثواب . رجوع به ثواب شود.و اطوع من فرس . اطوع من کلب .هو اطوع السنان . ( یادداشت مؤلف ).
