اطلاق اثباتی

[ویکی فقه] اطلاق به حسب عالم دلالت و مقام اثبات را اطلاق اثباتی گویند.
اطلاق در دو مقام تصور دارد:۱. مقام ثبوت یا عالم لحاظ؛۲. مقام اثبات یا مقام اقامه دلیل.
تعریف
اطلاق اثباتی، آن است که دلیلی برای تقیید اقامه نشده باشد، مثل این که مولا بگوید: «اکرم العالم» و دلیلی بر تقیید مفهوم عالم اقامه نکند. تقابل بین اطلاق و تقیید اثباتی، از نوع تقابل عدم و ملکه است؛ یعنی عدم ذکر قید، در حالی که آوردن آن ممکن بوده است. اطلاق اثباتی بر اطلاق ثبوتی دلالت دارد.