اطره
برابر پارسی:
( آطره ) بندِ چادر، چادربَند
لغت نامه دهخدا
( اطرة ) اطرة. [ اُ رَ ] ( ع اِ ) پَی که بر سوفار تیر پیچند. || تندی گرداگرد حشفه. || گوشت گرداگرد ناخن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). زه بن ناخن. ( غیاث اللغات ) ( بحر الجواهر ) ( مهذب الاسماء ). || طرف رگ ابهر. || خاکستر مخلوط به خون که بدان دیگ شکسته را لیسند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ج ، اُطُر. || کناره سرخی لب ببروت موی. ( مهذب الاسماء ). || چیزی که در درون آن طعام گذارند. ( یادداشت مؤلف ). 