اطحل

لغت نامه دهخدا

اطحل. [ اَ ح َ ] ( ع ص ) آنچه برنگ طُحْله باشد، و طُحْله رنگی است میان خاکی و سفید که کمی بسیاهی زند چون رنگ خاکستر. گویند: گرگ اطحل و شاة ( گوسپند ) طَحْلاء. ج ، طُحْل. و گویند: خاکستر اطحل و شراب اطحل آنگاه که صافی نباشد، و فرس اخضر اطحل بدان اسب گویند که بر سبزی آن اندکی زردی باشد. و اصل اطحل آنست که برنگ سپرز ( طحال ) باشد. ( از اقرب الموارد ). سپرزرنگی ، و آن رنگی است میان تیرگی و سیاهی با اندک سپیدی. ( منتهی الارب ). برنگ خاکستر. ( بحر الجواهر ). خاکسترگون. ( مهذب الاسماء ). ذئب اطحل ؛ گرگ نه تیره و نه سپید. فرس اطحل ؛ اسب که سبزی او اندک مایل بزردی باشد. شراب اطحل ؛ شراب نه تیره و نه روشن. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). اطحل و طحله ؛ رنگی است بین خاکی و سپیدی ، و رماد اطحل و شراب اطحل ، آنگاه گویند که صافی نباشد. ( از معجم البلدان ). || ماء اطحل ؛ آب چغزلاوه برآورده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || کلان سپرز. || دردمندسپرز. ( منتهی الارب ).
اطحل. [ اَ ح َ ] ( اِخ ) کوهی است به مکه که بدان ثوربن عبد مناةبن ادّبن طابخه را نسبت کنند و گویند ثور اطحل. بعیث گوید :
و جئنا باسلاب الملوک و احرزت
اسنّتنا مجد الاسنة و الاکل
و جئنا بعمرو بعدما حل سربها
محل الذلیل خلف اطحل او عکل.
و به ثور اطحل ، سفیان بن سعید ثوری را نسبت دهند که بسال 161 هَ. ق. در بصره درگذشت. ( از معجم البلدان ).

فرهنگ فارسی

خاکستری، خاکسترگون، برنگ خاکستر
کوهی است بمکه که بدان ثور بن عید مناه بن اد بن طابخه را نسبت کنند و گویند . ثور اطحل .

پیشنهاد کاربران

بپرس