اطایف. [ اُ ی ِ ] ( اِخ ) اُطائف. موضعی است در شعر مرقش :بودک ما قومی اذاما هجوتهم اذا هب فی المشتاة ریح اطائف.( از معجم البلدان ) ( مراصد الاطلاع ).
