اطاله کلام

جمعة مبارکة

هوالعلیم
اطاله کلام: طولانی شدن سخن، صحبت به درازا کشیدن ، ( اگر حمل بر بی ادبی نباشدهمان پر حرفی است )

طول دادن، به درازا کشیدن، طولانی شدن صحبت

دراز کردن سخن ؛ طولانی ساختن آن. طویل کردن آن. اًطناب. ( منتهی الارب ) : و غرض اینجا نه دراز کردن سخن است. ( نوروزنامه ) .
به خنده گفت که سعدی سخن دراز مکن
میان تهی و فراوان سخن چو طنبوری.
سعدی.
سخن دراز مکن سعدیا و کوته کن
چو روزگار به پیرانه سر زر عنایی.
سعدی.

زیاده گویی/پرگویی

اطاله کلام. اطناب سخن. سخن به درازا کشاندن. طول دادن کلام. رجوع به اطالة و اطالت شود. ( منبع: لغتنامۀ دهخدا، واژۀ «اطالة» )