اضلال

[ویکی فقه] اضلال (قرآن). اضلال و گمراه ساختن دیگر انسان ها امری مذموم و ناپسند است. در این مقاله آیات مرتبط با اضلال معرفی می شوند.
بازگشت اثر سوء گمراهگرى، به گمراهگر:۱. وَدَّتْ طائِفَةٌ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ لَوْ یُضِلُّونَکُمْ وَ ما یُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَ ما یَشْعُرُونَ.
آل عمران/سوره۳، آیه۶۹.
اصرار شیاطین بر گمراه نمودن بی تقوایان:إِنَّ الَّذِینَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ وَ إِخْوانُهُمْ یَمُدُّونَهُمْ فِی الغَیِّ ثُمَّ لا یُقْصِرُونَ.
اعراف/سوره۷، آیه۲۰۱.
...

اِضلال
(در لغت به معنی گمراه ساختن و هلاک کردن) در اصطلاح کلام، به دو معنی است: ۱. به معنی آفرینش گمراهی در دل گمراهان و کافران (دیدگاه اشاعره)؛ ۲. به معنی به خود واگذاشتن و ترک هدایت گمراهان و کافران (انعام، ۱۱۰؛ توبه، ۱۰۹) و در حقیقت آغازگر آن، رفتار یا گرایش خود شخص گمراه است چنان که در قرآن آمده است: «چون از حق برگشتند، خدا دلهایشان را برگردانید» (صف، ۵) و نیز به معنی هلاک کردن و به کیفررساندن آنان است (قمر،۴۷؛ سجده، ۱۰؛ ابراهیم، ۳۲؛ محمد، ۳۲).