اضرط

لغت نامه دهخدا

اضرط. [ اَ رَ ] ( ع ص ) مرد سبک ریش باریک ابرو. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). آنکه دارای ریش سبک و ابروی باریک باشد. مؤنث : ضَرْطاء. ( از اقرب الموارد ).ج ، ضُرْط. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به ضرطاء و ضرط شود. || ( ن تف ) تیزدهنده تر.
- امثال :
اضرط من عنز.
اضرط من عیر.
اضرط من غول .

پیشنهاد کاربران