اضراء
لغت نامه دهخدا
اضراء. [ اِ ] ( ع مص ) حریص گردانیدن به چیزی و برانگیختن و عادت دادن کسی را: اضری الصائد الکلب والجارح. ( از اقرب الموارد ). حریص کردن و خوگر گردانیدن و برآغالیدن. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). برآغالانیدن و خو فاکردن کسی را. ( تاج المصادر بیهقی ). || خوردن نبیذ ضَری را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به ضَری شود.
اضراء. [ اَ ض ِرْ را ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ ضریر. ( منتهی الارب )( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). رجوع به ضریر شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید