اضداء

لغت نامه دهخدا

اضداء. [ اِ ] ( ع مص ) ( از «ض دی » ) اضداء ظرف ؛ پر کردن آن را و سپس خالی کردن. ( از اقرب الموارد ). پر کردن آوند خود راپستر، خالی کردن. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران