اضان

لغت نامه دهخدا

( اضآن ) اضآن. [ اَض ْ ] ( ع اِ ) ج ِ ضَأن. ( منتهی الارب ).

اضآن. [اِض ْ ] ( ع مص ) صاحب بسیار میش گشتن. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). خداوند بسیار گوسفند میشینه شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). خداوند گوسفند میشینه بسیار شدن. ( زوزنی ). فزونی یافتن ضأن. ( از اقرب الموارد ).
اضان. [ اِ ] ( اِخ ) اطان. نام جاییست. یاقوت آرد: و ابوعمرو اطان روایت کرده و به هر دو لغت ( لهجه ) و روایت این بیت ابن مُقبل آمده است :
تَاءَنَّس ْ خلیلی هل تری من ظعائن
تحملن بالعلیاء فوق اضان.
( از معجم البلدان ).
و رجوع به اطان شود.

فرهنگ فارسی

صاحب بسیار میش گشتن خداوند بسیار گوسفند میشینه شدن . خداوند گوسفند میشیه بسیار شدن . فزونی یافتن ضان .

پیشنهاد کاربران

بپرس