اضارع. [ اَ رِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ اضرع. ( از معجم البلدان ). رجوع به اضرع شود.اضارع. [ اَ رِ ] ( اِخ ) برکه ای است از کنده های اعراب در سمت غربی راه حاجیان که متنبّی آنرا در این بیت آورده است :و مسی الجمیعی دئدأهاو غادی الاضارع ثم الدنا.( از معجم البلدان ).