اضارع

لغت نامه دهخدا

اضارع. [ اَ رِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ اضرع. ( از معجم البلدان ). رجوع به اضرع شود.

اضارع. [ اَ رِ ] ( اِخ ) برکه ای است از کنده های اعراب در سمت غربی راه حاجیان که متنبّی آنرا در این بیت آورده است :
و مسی الجمیعی دئدأها
و غادی الاضارع ثم الدنا.
( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران