اصول حسابداری پذیرفته همگانی ( به انگلیسی: Generally accepted accounting principles, GAAP ) ضوابط و قواعد کلی است که مورد قبول گروه بیشتری از اهل فن می باشد، و عملاً سر مشق و راهنمای آنان قرار می گیرد. بدون پیروی از این ضوابط، عملیات حسابداری و نتایج حاصله از آن برای اشخاص ذی علاقه دارای مفهوم مشترک نخواهد بود. چنانچه هر حال حسابدار بر اساس ذوق و سلیقهٔ شخصی خود مبادرت به انجام عملیات حسابداری، نگاهداری حساب ها و تنظیم صورت حساب کند حاصل کار او برای دیگران فایده کافی نخواهد داشت، و مقایسه نتایج فعالیت های مالی یک مؤسسه در ادوار مالی مختلف و صورت حساب های مؤسسات مشابه با یکدیگر امکان نخواهد یافت. اصولی که اجرای آن ها مستلزم اجرای دقیق استاندارد ها و رویه های از پیش تعیین شده حسابداری می باشد.
اصول حسابداری پذیرفته همگانی شامل اجزای اصلی زیر است:
• مفروضات محیطی ( Environmental Assumptions )
• اصول حسابداری ( Accounting Principles )
• اصول محدودکننده حسابداری ( Restrictive Accounting Principles )
علاوه بر مفروضات محیطی در حسابداری، برای ثبت و گزارشگری مالی، به رهنمودها و دستورالعمل های روشن تر و مشخص تری نیز نیاز می باشد، این دستورالعمل ها که به اصول حسابداری موسوم می باشند در مقایسه با مفروضات حسابداری، بیشتر جنبه اجرایی و کاربردی دارند. چهارچوب اولیه و زیربنایی حسابداری ابتدا به وسیله مفروضات شکل می گیرد و سپس بوسیله اصول حسابداری عملی می گردد. پاسخ: در این جا چهار اصل مهم مورد بحث قرار می گیرد:
• اصل بهای تمام شده تاریخی ( Historical Cost Principle )
• اصل هم زمانی ( Matching Principle )
• اصل تحقق درآمد ( Revenue - Recognition Principle )
• اصل افشاء کامل ( Full Disclosure Principle )
طبق اصل بها مبادلات حسابداری در تاریخ وقوع به بهای تمام شده در دفاتر ثبت می گردند. منظور از بهای تمام شده هر دارایی ارزش مبادله ای نقدی آن در تاریخ تحصیل است. پرداخت های اضافی به علت خریدهای نسیه و مدت دار جزء بهای تمام شده دارایی محسوب نمی شود. به مرور زمان که ارزش دارایی ها تغییر می کند، این تغییر ارزش در بهای ثبت شده دارایی بی اثر است.
• تغییرات ارزش دارایی ها در طول سال های متمادی در نظر گرفته نمی شود.
• چون دارایی ها در طول سال های متفاوت خریداری می شوند و مقیاس اندازه گیری بهای این دارایی ها پول است و ارزش پول همیشه یکسان نیست، بنابراین به دلیل اختلاف در مقیاس اندازه گیری، جمع کردن یک دسته از دارایی هایی که در طول سال های متفاوت خریداری شده اند، خالی از اشکال نیست.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاصول حسابداری پذیرفته همگانی شامل اجزای اصلی زیر است:
• مفروضات محیطی ( Environmental Assumptions )
• اصول حسابداری ( Accounting Principles )
• اصول محدودکننده حسابداری ( Restrictive Accounting Principles )
علاوه بر مفروضات محیطی در حسابداری، برای ثبت و گزارشگری مالی، به رهنمودها و دستورالعمل های روشن تر و مشخص تری نیز نیاز می باشد، این دستورالعمل ها که به اصول حسابداری موسوم می باشند در مقایسه با مفروضات حسابداری، بیشتر جنبه اجرایی و کاربردی دارند. چهارچوب اولیه و زیربنایی حسابداری ابتدا به وسیله مفروضات شکل می گیرد و سپس بوسیله اصول حسابداری عملی می گردد. پاسخ: در این جا چهار اصل مهم مورد بحث قرار می گیرد:
• اصل بهای تمام شده تاریخی ( Historical Cost Principle )
• اصل هم زمانی ( Matching Principle )
• اصل تحقق درآمد ( Revenue - Recognition Principle )
• اصل افشاء کامل ( Full Disclosure Principle )
طبق اصل بها مبادلات حسابداری در تاریخ وقوع به بهای تمام شده در دفاتر ثبت می گردند. منظور از بهای تمام شده هر دارایی ارزش مبادله ای نقدی آن در تاریخ تحصیل است. پرداخت های اضافی به علت خریدهای نسیه و مدت دار جزء بهای تمام شده دارایی محسوب نمی شود. به مرور زمان که ارزش دارایی ها تغییر می کند، این تغییر ارزش در بهای ثبت شده دارایی بی اثر است.
• تغییرات ارزش دارایی ها در طول سال های متمادی در نظر گرفته نمی شود.
• چون دارایی ها در طول سال های متفاوت خریداری می شوند و مقیاس اندازه گیری بهای این دارایی ها پول است و ارزش پول همیشه یکسان نیست، بنابراین به دلیل اختلاف در مقیاس اندازه گیری، جمع کردن یک دسته از دارایی هایی که در طول سال های متفاوت خریداری شده اند، خالی از اشکال نیست.
