اصناء
لغت نامه دهخدا
اصناء. [ اِ ] ( ع مص ) نشستن نزدیک دیگ بحرص که گوشت را کفانیده کباب سازد و بریانی کند بحدی که میرسد او را صِناء یعنی خاکستر. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). نشستن نزدیک دیگ از آز طعام بحدی که خاکستر دیگدان در وی نشیند.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید