اصلداران پاک

لغت نامه دهخدا

اصلداران پاک. [ اَ ن ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب )مردمان پارسا و مقدس. و پیغمبران. ( ناظم الاطباء ). انبیاء( ع ) و ملائکه و اولیاء ( رض ). ( از مؤید الفضلا ). کنایه از انبیاء و اولیاء و ملایک. ( آنندراج ). کنایه از انبیاء و اولیاء و ملائکه. ( هفت قلزم ). اصفیاء. اتقیاء. ازکیاء. اصلداران فلک. ( آنندراج ) :
زیارتگه اصلداران پاک
ولینعمت فرع داران خاک.
نظامی.
و رجوع به مجموعه مترادفات ص 53 شود.

فرهنگ فارسی

مردمان پارسا و مقدس . و پیغمبران کنایه از انبیا و اولیائ و ملایک .

پیشنهاد کاربران

بپرس