اصلجو

لغت نامه دهخدا

اصلجو. [ اَ ] ( نف مرکب ) جوینده اصل. جوینده قاعده و حقیقت :
پس بدان این اصل را ای اصل جو
هرکه را درد است او برده ست بو.
مولوی.

پیشنهاد کاربران