اصلاحات شورای امنیت سازمان ملل متحد ( انگلیسی: Reform of the United Nations Security Council ) پنج موضوع کلیدی را در برمی گیرد: موضوع دسته بندی عضویت و حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل متحد می باشد که در آن عضویت پنج عضو دائمی یک موضوع کلیدی است، سپس نمایندگان منطقه ای، اندازه شورای گسترش یافته و روش های کاری آن، و رابطه شورای امنیت و مجمع عمومی را نیز شامل می شود. کشورهای عضو، گروه های منطقه ای و دیگر گروه های ذینفع کشورهای عضو، مواضع و پیشنهادهای مختلفی را در مورد چگونگی پیشبرد این موضوع مورد مناقشه مطرح کردند.
... [مشاهده متن کامل]
هرگونه اصلاح در شورای امنیت مستلزم کسب موافقت حداقل دو سوم کشورهای عضو سازمان ملل متحد در رای گیری در مجمع عمومی است و تصویب هر اصلاحیه ای باید به دو سوم آرای کشورهای عضو برسد. در این فرایند تمامی اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل ( که دارای حق وتو هستند ) نیز باید موافقت کنند.
ترکیب شورای امنیت سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۵ تأسیس شد. از آن زمان واقعیت های ژئوپلیتیکی به شدت تغییر کرده است، اما ترکیب شورای امنیت تغییر بسیار کمی داشته است. در واقع فاتحان جنگ جهانی دوم منشور ملل متحد را در راستای منافع ملی خود شکل دادند و کرسی های دائمی و حق وتوی آن را به خود اختصاص دادند. بنابر این هرگونه اصلاح در شورای امنیت مستلزم اصلاح منشور است.
با گسترش اعضای سازمان ملل متحد و افزایش اعتماد به نفس در میان اعضای جدید، همراه با روند استعمارزدایی، ساختارها و رویه های قدیمی به طور فزاینده ای به چالش کشیده شد. به مرور عدم تعادل بین تعداد کرسی های شورای امنیت و تعداد کل کشورهای عضو آشکار گردید و تنها اصلاح مهم شورای امنیت در سال ۱۹۶۵ رخ داد: این اصلاح شامل افزایش اعضای غیردائم از ۶ به ۱۰ عضو بود. با انتخاب پطرس غالی به عنوان دبیرکل سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۲، بحث اصلاحات در شورای امنیت سازمان ملل متحد دوباره آغاز شد زیرا او دوره جدید خود را با اولین اجلاس سران شورای امنیت آغاز نمود و سپس «دستور کار صلح» را منتشر کرد. انگیزه پتروس غالی بازسازی ساختار و احتمالاً رویه های نابهنگام ارگان سازمان ملل برای شناخت جهان تغییر یافته بود. در قرن بیست و یکم، عدم تطابق بین ساختار شورای امنیت سازمان ملل و واقعیت بین المللی ساختار آن روز به روز آشکارتر شد. به گونه ای که بسیاری از سیاستمداران، دیپلمات ها و متخصصین امر مطالبات خود را برای اصلاح هر چه سریعتر شورا مطرح کردند تا منعکس کننده واقعیت زمان حال باشد و نه زمان تأسیس آن. به عنوان مثال، رجال کریم لاسکار، محقق هندی دیپلماسی، استدلال می کند، «برای ادامه وجود و ارتباط سازمان ملل متحد، لازم است تا آنجا که امکان دارد از واقعیت معادله قدرت در جهان قرن بیست و یکم اطمینان حاصل شود. »
... [مشاهده متن کامل]
هرگونه اصلاح در شورای امنیت مستلزم کسب موافقت حداقل دو سوم کشورهای عضو سازمان ملل متحد در رای گیری در مجمع عمومی است و تصویب هر اصلاحیه ای باید به دو سوم آرای کشورهای عضو برسد. در این فرایند تمامی اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل ( که دارای حق وتو هستند ) نیز باید موافقت کنند.
ترکیب شورای امنیت سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۵ تأسیس شد. از آن زمان واقعیت های ژئوپلیتیکی به شدت تغییر کرده است، اما ترکیب شورای امنیت تغییر بسیار کمی داشته است. در واقع فاتحان جنگ جهانی دوم منشور ملل متحد را در راستای منافع ملی خود شکل دادند و کرسی های دائمی و حق وتوی آن را به خود اختصاص دادند. بنابر این هرگونه اصلاح در شورای امنیت مستلزم اصلاح منشور است.
با گسترش اعضای سازمان ملل متحد و افزایش اعتماد به نفس در میان اعضای جدید، همراه با روند استعمارزدایی، ساختارها و رویه های قدیمی به طور فزاینده ای به چالش کشیده شد. به مرور عدم تعادل بین تعداد کرسی های شورای امنیت و تعداد کل کشورهای عضو آشکار گردید و تنها اصلاح مهم شورای امنیت در سال ۱۹۶۵ رخ داد: این اصلاح شامل افزایش اعضای غیردائم از ۶ به ۱۰ عضو بود. با انتخاب پطرس غالی به عنوان دبیرکل سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۲، بحث اصلاحات در شورای امنیت سازمان ملل متحد دوباره آغاز شد زیرا او دوره جدید خود را با اولین اجلاس سران شورای امنیت آغاز نمود و سپس «دستور کار صلح» را منتشر کرد. انگیزه پتروس غالی بازسازی ساختار و احتمالاً رویه های نابهنگام ارگان سازمان ملل برای شناخت جهان تغییر یافته بود. در قرن بیست و یکم، عدم تطابق بین ساختار شورای امنیت سازمان ملل و واقعیت بین المللی ساختار آن روز به روز آشکارتر شد. به گونه ای که بسیاری از سیاستمداران، دیپلمات ها و متخصصین امر مطالبات خود را برای اصلاح هر چه سریعتر شورا مطرح کردند تا منعکس کننده واقعیت زمان حال باشد و نه زمان تأسیس آن. به عنوان مثال، رجال کریم لاسکار، محقق هندی دیپلماسی، استدلال می کند، «برای ادامه وجود و ارتباط سازمان ملل متحد، لازم است تا آنجا که امکان دارد از واقعیت معادله قدرت در جهان قرن بیست و یکم اطمینان حاصل شود. »
