اصلاحات زیادی با ظهور اسلام طی سال های ۶۱۰ تا ۶۶۱ میلادی توسط محمد و خلفای پس از او انجام پذیرفت.
به گفته مورخ ویلیام مونتگمری وات، برای محمد مذهب موضوعی شخصی و انفرادی نبود بلکه «پاسخ کلی شخصیت او به وضعیتی بود که او خود را در آن می یافت. او نه تنها به جنبه های مذهبی و نظری شرایط موجود، بلکه به وضعیت اقتصادی، اجتماعی، و فشارهای سیاسی که بر مکه در زمان او حاکم بود، پاسخ می داد. » به گفته محقق برنارد لوئیس، دو روایت سیاسی مهم در اسلام موجود است: در اولی به محمد به عنوان زمامدار در مدینه نگاه شده، و در دیگری به او به عنوان یک شورشگر در مکه. لوئیس اسلام را نوعی انقلاب می داند که جوامعی که به آن ها وارد شد را به مقدار زیادی تغییر داد.
... [مشاهده متن کامل]
مورخین عموماً توافق نظر دارند که اصلاحات اجتماعی اسلام جامعه عرب موجود را در حوزه هایی همچون امنیت اجتماعی، ساختار خانواده، برده داری، حقوق زنان، کودکان و اقلیت های قومی را بهبود بخشید. به عنوان مثال، به گفته لویس، اسلام «از همان ابتدا اختلافات طبقاتی و مزیت های طبقه اشرافی را رد کرد و روشی را برگزید که در آن ورود به شغل های مختلف برای افراد مستعد باز بود. »
به گفته برنارد لوئیس ظهور اسلام همانند انقلابی بود که فقط تا حدی موفقیت آمیز بود. دلیل این امر تنش هایی بود که بین مذهب جدید و ساختارهای اجتماعی موجود در سرزمین های فتح شده توسط مسلمانان وجود داشت. یک حوزه عمده تنش ناشی از ماهیت تساوی گرایانه عقاید اسلامی بود. اسلام از ابتدا اختلافات طبقاتی و مزیت های طبقه اشرافی را رد کرد و روشی را برگزید که در آن ورود به شغل های مختلف برای افراد مستعد باز بود. لوئیس می گوید که البته برابری کامل در اسلام محدود به مسلمانان مرد آزاد بود ولی حتی همین پیشرفت بسیار قابل ملاحظه ای در مقابل آنچه در یونان، رم، و ایران باستان مرسوم بود، به حساب می آمد. به گفته لوئیس:
«او به انجام کارهای بزرگی نائل آمده بود. برای بت پرستان غرب عربستان دینی جدید آورده بود که با یکتا پرستی و عقاید اخلاقی اش، در سطح غیر قابل مقایسه ای بالاتر از بت پرستی قبلی بود. او وحیی به همراه دین اسلام آورده بود که برای قرون متمادی هدایت کننده تفکرات میلیون ها مسلمان شد. ولی او بیش از این به انجام رسانیده بود: او گروه اجتماعی ای و همچنین حکومتی سازمان یافته و مسلح و مجهزی را تأسیس کرده بود که قدرت و اعتبارش آن را به نیرویی مهم در عربستان تبدیل کرد. »
به گفته مورخ ویلیام مونتگمری وات، برای محمد مذهب موضوعی شخصی و انفرادی نبود بلکه «پاسخ کلی شخصیت او به وضعیتی بود که او خود را در آن می یافت. او نه تنها به جنبه های مذهبی و نظری شرایط موجود، بلکه به وضعیت اقتصادی، اجتماعی، و فشارهای سیاسی که بر مکه در زمان او حاکم بود، پاسخ می داد. » به گفته محقق برنارد لوئیس، دو روایت سیاسی مهم در اسلام موجود است: در اولی به محمد به عنوان زمامدار در مدینه نگاه شده، و در دیگری به او به عنوان یک شورشگر در مکه. لوئیس اسلام را نوعی انقلاب می داند که جوامعی که به آن ها وارد شد را به مقدار زیادی تغییر داد.
... [مشاهده متن کامل]
مورخین عموماً توافق نظر دارند که اصلاحات اجتماعی اسلام جامعه عرب موجود را در حوزه هایی همچون امنیت اجتماعی، ساختار خانواده، برده داری، حقوق زنان، کودکان و اقلیت های قومی را بهبود بخشید. به عنوان مثال، به گفته لویس، اسلام «از همان ابتدا اختلافات طبقاتی و مزیت های طبقه اشرافی را رد کرد و روشی را برگزید که در آن ورود به شغل های مختلف برای افراد مستعد باز بود. »
به گفته برنارد لوئیس ظهور اسلام همانند انقلابی بود که فقط تا حدی موفقیت آمیز بود. دلیل این امر تنش هایی بود که بین مذهب جدید و ساختارهای اجتماعی موجود در سرزمین های فتح شده توسط مسلمانان وجود داشت. یک حوزه عمده تنش ناشی از ماهیت تساوی گرایانه عقاید اسلامی بود. اسلام از ابتدا اختلافات طبقاتی و مزیت های طبقه اشرافی را رد کرد و روشی را برگزید که در آن ورود به شغل های مختلف برای افراد مستعد باز بود. لوئیس می گوید که البته برابری کامل در اسلام محدود به مسلمانان مرد آزاد بود ولی حتی همین پیشرفت بسیار قابل ملاحظه ای در مقابل آنچه در یونان، رم، و ایران باستان مرسوم بود، به حساب می آمد. به گفته لوئیس:
«او به انجام کارهای بزرگی نائل آمده بود. برای بت پرستان غرب عربستان دینی جدید آورده بود که با یکتا پرستی و عقاید اخلاقی اش، در سطح غیر قابل مقایسه ای بالاتر از بت پرستی قبلی بود. او وحیی به همراه دین اسلام آورده بود که برای قرون متمادی هدایت کننده تفکرات میلیون ها مسلمان شد. ولی او بیش از این به انجام رسانیده بود: او گروه اجتماعی ای و همچنین حکومتی سازمان یافته و مسلح و مجهزی را تأسیس کرده بود که قدرت و اعتبارش آن را به نیرویی مهم در عربستان تبدیل کرد. »
